کفش های پیاده روی به طور کلی در یکی از این سه دسته قرار می گیرند.
مربیان عملکرد کفش های سبک ایده آل برای کسانی که نیازی به کنترل حرکت ندارند.
کفش پیاده روی پاما که راحتی بیشتری را برای کسانی که مسافت های طولانی (بیش از 10 کیلومتر در یک زمان) را پیاده روی می کنند، فراهم می کند.
کفش های پایداری برای سوژه هایی هستند که مشکلات پایداری جدی ندارند اما از کنترل حرکتی بیشتری بهره مند هستند.
مهم نیست که یک کفش چقدر زیبا باشد، اگر به درستی با ویژگی های آنتروپومتریک و با ویژگی های پیاده روی ذهنی مطابقت نداشته باشد، اشتباه تلقی می شود.
بنابراین همیشه توصیه می شود، به ویژه برای مبتدیان، به یک فروشنده ماهر اعتماد کنند.
مربیان شخصی اغلب یک منبع عالی هستند، اما همچنین فروشندگان پرشور، دوندگان و واکرهای با تجربه هستند.
اگر بتوانید انتخاب کنید، بهتر است مغازه هایی را ترجیح دهید که تجزیه و تحلیل خاصی از پا ارائه می دهند.
کفش‌های پیاده‌روی و دویدن در نحوه واکنش آنها به حرکت متفاوت هستند، واکرها روی پاشنه پا قرار می گیرند و تا جلوی پا غلت می زنند و نیازی به اقدامات ساختاری خاصی ندارند که در دویدن ضروری است.
در عوض، توانایی خم شدن ضروری است، کفش پیاده روی باید در قسمت جلویی پا انعطاف پذیر باشد، در غیر این صورت باعث افزایش مقاومت، خستگی و احتمال ناراحتی های جزئی مانند سندرم تیبیا داخلی می شود.
برای پیدا کردن یک جفت کفش مناسب پیاده روی، پوشیدن آنها ضروری است؛ بنابراین توصیه می شود پاشنه پا را رعایت کنید که نباید بیش از 1-2 سانتی متر از کف و لبه پاشنه بلند شود، بنابراین از فضاهای خالی خودداری کنید.
این تضمین می کند که اندازه مناسب است، بررسی کنید که عرض گیاه به شکل پای ما باشد.
بررسی کنید که آنها به صورت جانبی نپیچند، بلکه به صورت عرضی، اما در قسمت جلویی پا و نه قبل از آن، پیچ خورده باشند.
