هنگام انتخاب مکان باید در دسترس بودن نیروی کار نیز در نظر گرفته شود.
مزارع متوسط معمولاً چندین نفر را استخدام می کنند، در حالی که مزارع بزرگ که چندین میلیون قطعه جوجه گوشتی در سال تولید می کنند – معمولاً 20 تا 30 قطعه.
اگرچه کار مستقیم با پرندگان به صلاحیت خاصی نیاز ندارد، اما به دلیل ماهیت خاص آن ممکن است مشکلاتی برای تکمیل خدمه مناسب وجود داشته باشد.
شما می توانید برای کم کردن هزینه ها از تجهیزات مرغداری دست دوم استفاده کنید.
اگر مزرعه مرغ دور از روستا یا شهر قرار دارد و دسترسی به آن پیچیده است، بهتر است به فکر تهیه محله باشید.
کارگران موقت، به عنوان مثال از کشورهای دیگر، نیز می توانند در صورت لزوم از آنها استفاده کنند.
در صورت بروز مشکل در کارکنان می توانید از آژانس های کاریابی که با جذب این نوع کارمندان سروکار دارند استفاده کنید.
همچنین خوب است به این فکر کنید که آیا به جای استخدام دامپزشک تمام وقت، خدمات آژانس های خاصی را که سال هاست در بازار وجود دارد سفارش نمی دهید یا خیر.
در این حالت ممکن است هزینه ها بسیار کمتر باشد و مراقبت به همان اندازه حرفه ای و جامع خواهد بود.
در مورد حسابداری هم همینطور است.
توسعه فعالیت های کشاورزی می تواند توسط دولت یا اتحادیه اروپا کمک مالی شود.
برای اطلاع از امکان دریافت یارانه یا وام ترجیحی، بهتر است به نزدیکترین مرکز مشاوره کشاورزی یا سازمان تجدید ساختار و نوسازی کشاورزی مراجعه کنید.
شایان ذکر است که دولت محلی نیز فرصت حمایت از فعالیت های اقتصادی انجام شده در منطقه خود را دارد.
به خصوص اگر مشاغل جدیدی برای ساکنان یک کمون ایجاد شود. برای مثال، ماهیت حمایت ممکن است مربوط به مشارکت در هزینه‌های ساخت جاده دسترسی یا معافیت‌های مالیاتی باشد.
در صورت انجام فعالیت هایی با هدف تولید جوجه ها، به نوبه خود، دستگاه های جوجه کشی تخم مرغ و خطوط برای طبقه بندی پرندگان بر اساس جنسیت ضروری خواهد بود.
در برخی از مزارع نیز ممکن است نیاز به نصب کوره های تخصصی برای دفع طیور مرده باشد.
