گل رز تاریخچه ای طولانی و رنگارنگ دارد. آنها نمادهای عشق، زیبایی، جنگ و سیاست بوده اند. طبق شواهد فسیلی، گل رز 35 میلیون سال قدمت دارد. در طبیعت، جنس رزا حدود 150 گونه دارد که در سراسر نیمکره شمالی، از آلاسکا تا مکزیک و از جمله شمال آفریقا، پراکنده شده اند. لباس بلوچی در باغ حدود 5000 سال پیش، احتمالاً در چین آغاز شد.
در دوره روم، گل رز به طور گسترده در خاورمیانه کشت می شد. آنها به عنوان کوفته در جشن ها، برای اهداف دارویی و به عنوان منبع عطر استفاده می شدند. اشراف رومی باغ های گل رز عمومی بزرگی را در جنوب رم ایجاد کردند. پس از سقوط امپراتوری روم، به نظر می رسید محبوبیت گل رز بسته به روند باغبانی آن زمان افزایش و کاهش می یابد.
در طول قرن پانزدهم، گل رز به عنوان نمادی برای جناح هایی که برای کنترل رز مشکی می جنگیدند استفاده می شد. رز سفید نماد یورک و رز قرمز نماد لنکستر بود، در نتیجه این درگیری به “جنگ رزها” معروف شد.
گل رز در طول قرن هفدهم به قدری مورد تقاضا بود که خانواده سلطنتی گل رز یا گلاب را به عنوان ارزاق قانونی در نظر می گرفتند و اغلب از آنها به عنوان مبادله و برای پرداخت استفاده می شد.
همسر ناپلئون، ژوزفین، مجموعه گسترده ای از رب انار را در Chateau de Malmaison، ملکی در هفت مایلی غرب پاریس در دهه 1800 تأسیس کرد. این باغ محل کار پیر جوزف ردوته به عنوان یک تصویرگر گیاه شناسی شد. در سال 1824، او مجموعه آبرنگ خود “Les Rose” را تکمیل کرد، که هنوز هم یکی از بهترین رکوردهای تصویرسازی گیاه شناسی محسوب می شود.
تا اواخر قرن هجدهم بود که رنگ موی لاکچری از چین به اروپا وارد شد. بیشتر رزهای امروزی را می توان به این اصل و نسب ردیابی کرد. این معرفی‌ها شکوفه‌های مکرر بودند، و آنها را غیرعادی می‌کردند و برای هیبریدایزرها بسیار مورد توجه قرار می‌گرفتند و زمینه را برای کار پرورش با گل‌های رز بومی برای انتخاب سختی و فصل شکوفه طولانی فراهم می‌کردند.
بسیاری از این تلاش های اولیه توسط پرورش دهندگان گیاهان مورد توجه باغداران امروزی است.
- منابع:
- تبلیغات:
