اعراب یکی از اقوام هستند که در طول تاریخ هرگز برای هنر و آثار هنری ارزشی قائل نبوده اند.حداقل چنان که در هنر قالی بافی و بافت فرش اردکان دستباف دیده می شود.
به همین دلیل پس از حضور آنان در ایران، هنر قالی بافی با انحطاط فراوانی همراه شد و می توان گفت تنها واکنش آنان به فرش ایرانی استفاده از آن برای تزیین کاخ های باشکوه خود بود.
پس از مدت ها حضور دو چهره در ایران و نقاط مسلط ایران توانست هنر قالی بافی را در ایران احیا کند، هرچند گاهی با فرهنگ های متفاوت با آنچه در گذشته بوده است.
نام این دو شخصیت ترک های سلجوقی و تیمور لنگ است که با تغییراتی مانند تغییر نقوش و نقوش قالی های ایرانی و استفاده از طرح هایی با خطوط و منحنی های چرخان به جای طرح های هندسی و همچنین استفاده از نقوش پیچک و گل، حیوانات را به خود اختصاص داده اند. و پرندگان باعث شدند که نوعی هنر قالی بافی در ایران دگرگون شود.
فرش قرمز مترادف با سران کشورها، افراد مشهور و نمایش جوایز از همه نوع شده است. اما، رسم فرش قرمز از کجا سرچشمه گرفته است، چرا آن را اینقدر پر زرق و برق می دانند؟
اولین ذکر شناخته شده از فرش قرمز مربوط به سال 458 قبل از میلاد است. در نمایشنامه وقتی آدممنون به تروی باز می گردد، همسرش، کلیتمنسترا، با یک «مسیر زرشکی» از او استقبال می کند.
بعدها در آثار هنری شرق و رنسانس فرش هایی با طرح هایی به رنگ قرمز در آنها به تصویر کشیده می شود. این فرش‌ها معمولاً به تاج و تخت و یا به جلگه‌ای منتهی می‌شدند که در آن اعمال مهم مذهبی انجام می‌شد. در حالی که فرش ها همیشه قرمز یکدست نبودند، پس زمینه اصلی معمولاً سایه قرمز بود.
اعتقاد بر این است که عبارت “درمان فرش قرمز” از راه آهن مرکزی نیویورک آمده است. در اوایل قرن بیستم از فرش قرمز برای راهنمایی مسافران سوار بر واگن‌های قطار استفاده می‌شد.
از آنجایی که سفر با این خودروها معمولاً به مسافران ثروتمند محدود می‌شد، این روش به عنوان راهی برای تشخیص نخبگان یا اهمیت یافت.
در هالیوود اولین استفاده شناخته شده از فرش قرمز توسط سید گرومن بود که ورودی تئاتر مصری خود را برای اولین نمایش هالیوود برای یک فیلم قرمز رنگ کرد، رابین هود در سال 1946 با بازی داگلاس فیربنکس به عنوان شخصیت اصلی.
