تمام عرقیات روغنی و سقز را می توان به هر نسبتی با هم مخلوط کرد، در مقایسه با روح سفید، سقز چرب تر است و کندتر تبخیر می شود.
تولوئن و زایلن در حلال‌های پیچیده و تینرهای لاک، رقیق‌کننده‌های اکریلیک و تینر برای برخی از لاک‌های دو جزئی استفاده می‌شوند.
با کمک آنها، حتی چسب IVA خشک شده را می توان حذف کرد، تقطیرهای روغنی همچنین برای رقیق کردن لکه های مبتنی بر روغن که به صورت تجاری تولید می شوند استفاده می شود.
تینر پلی اورتان به عنوان رقیق کننده و حلال رنگ های شلاک و الکلی و همچنین اجزای رقیق کننده برای لاک ها استفاده می شوند.
کتون ها و اترها به عنوان حلال و رقیق کننده برای لاک ها و رنگ های نیتروسلولزی استفاده می شوند.
گلیکول اترها (به عنوان مثال cellosolve نام تجاری اتیلن گلیکول است) همچنین لاک نیترو را نازک و حل می کنند و اغلب به عنوان چسب در لکه ها و پرداخت های مبتنی بر آب استفاده می شود.
به لطف این حلال ها، ذرات لاتکس موجود در ترکیب به هم می رسند و پس از تبخیر آب از پوشش، یک لایه محافظ روی سطح چوب ایجاد می کنند.
ماهیت تفاوت بین مایعات هر گروه یکسان است: هر چه مولکول های ماده کوچکتر باشد، سریعتر تبخیر می شوند (تبخیر) و بالعکس، مایع متشکل از مولکول های بزرگ به آرامی خشک می شود.
علاوه بر این، مولکول های بزرگ، پس از خشک شدن، اغلب یک پوشش روغنی یا مومی روی سطح می گذارند، در حالی که مولکول های کوچکتر، به عنوان یک قاعده، بدون اثری تبخیر می شوند.
طرح “تقطیرهای نفتی” به شما کمک می کند تا تفاوت های موجود در مواد یک گروه را تجسم کنید که اغلب باید با آنها مقابله کنید.
کوچکترین مولکول های این گروه متان است که به سرعت تبخیر می شود به طوری که در دمای معمولی حالت گازی دارد.
پس از متان، اتان، پروپان، بوتان و غیره قرار می گیرد. در درجه افزایش اندازه مولکولی تا اکتان، مایعی که به سرعت تبخیر می شود و به عنوان جزء اصلی سوخت خودرو عمل می کند.
به دنبال آن حلال و وایت اسپریت (حلال نفتی روغن کمتری دارد و سریعتر از وایت اسپریت تبخیر می شود).
تولوئن و زایلن – مایعات فرار با بوی تند – از حلال ها و روح سفید به دست می آیند؛ تولید کنندگان تولوئن و زایلن را جدا می کنند و بقیه را به عنوان اسپریت سفید بدون بو فروخته می شود که ضعیف تر از اسپریت معمولی است اما موم در آن حل می شود و برای رقیق کردن روغن ها و لاک های روغنی مناسب است.
تولوئن و زایلن خیلی سریع تبخیر می شوند بدون اینکه بقایایی باقی بمانند. مایع بعدی با مولکول های بزرگتر نفت سفید است.
بسیار روغنی است و به سختی در دمای اتاق تبخیر می شود. بعد از نفت سفید روغن معدنی می آید که تمام خواص روغن های واقعی را دارد که عملاً تبخیر نمی شوند و بالاخره موم نفتی یا پارافین یکی از فرآورده های اصلی تقطیر نفتی است.
در دمای اتاق یک مایع نیست، بلکه یک جامد است که با حرارت دادن ذوب می شود.
