یک کلنی زنبور عسل تقریباً منحصراً از زنان عقیم، کارگران تشکیل شده است.
آنها وظایف مختلفی را انجام می دهند، از ساخت کندو عسل کف باز و مراقبت از نوزاد گرفته تا جست و جوی غذا.
تنها ماده ای که قادر به تولید مثل در کلنی زنبور عسل است، ملکه است، درست مانند موش خال برهنه.
هواپیماهای بدون سرنشین فقط یک هدف دارند.
حیوانات نر، به اصطلاح هواپیماهای بدون سرنشین، تنها برای چند هفته در سال در دسترس هستند.
آنها تنها یک هدف در زندگی دارند: جفت گیری با ملکه در پرواز عروسی و در این روند می میرند.
پهپادهایی که به این سرنوشت دچار نمی شوند پس از فصل جفت گیری از کندو به بیرون پرتاب می شوند.
زنبورها بیشتر عمر خود را نه به عنوان علوفه خوار، بلکه در تاریکی کندو به عنوان “زنبورهای خانه داری” می گذرانند.
آنها از ورودی کندو محافظت می کنند، برای زمستان غذا تهیه می کنند، از نوزادان مراقبت می کنند – هر زنبور کارگر یک زنبور دارد.
وظیفه ای که بسته به شرایط تغییر سن متفاوت است.
این نیز رفتار خواب آنها را تغییر می دهد، همانطور که یک مطالعه در سال 2014 نشان داد.
برای مثال زنبورهای عسل جوان مسئول تمیز کردن لانه زنبور هستند.
آنها در نزدیکی منطقه پرورش می خوابند، جایی که فعالیت زیادی وجود دارد.
آنها به سلول های خالی لانه زنبوری می لغزند و چندین فاز خواب دارند.
از سوی دیگر، علوفه‌جویان مسن‌تر که از کندو نیز پرواز می‌کنند، تمایل دارند روی لبه آن و معمولاً بیرون از سلول بخوابند.
علاوه بر این، این علوفه جویان از الگوی روشن روز-شب پیروی می کنند زیرا باید اطلاعات بیشتری نسبت به زنبورهای مرکز کندو به خاطر بسپارند.
به گفته یورگن تاوتز، محقق زنبور عسل، خواب مداوم باعث تقویت حافظه می شود.
تیم او از مرکز زنبور عسل در وورزبورگ رفتار خوابیدن حدود صد حیوان را مشاهده کرده بود.
