خرما گیاهی است در کشورهای گرم و بسیار خشک. نخل خرما تخیل ما را تحریک می کند.
وقتی به خرما فکر می کنید، به واحه هایی در صحرا و داستان ها و افسانه های شرقی فکر می کنید.
نخل خرما در کتاب مقدس و اعتقادات مسیحی نیز نقش دارد، او نماد عدالت و صداقت است
خرمای خیس شده در آفتاب صحرا، در پاییز و زمستان تازه برداشت شده به بازار می آید. آنها فصل تاریک ما را کمی روشن می کنند.
برای ساکنان کشورهایی از مراکش گرفته تا مصر، کل خاور نزدیک و میانه، خرما پیارم هرمزگان بسیار بیشتر از یک میان وعده است.
در اینجا میوه های شیرین، غنی از مواد معدنی و بسیار مغذی در تمام طول سال، در آماده سازی های متعدد و در مقادیر زیاد مصرف می شود.
خرما روش کلاسیک غذا خوردن عشایر کویرنشین است، زیرا ماندگاری طولانی دارد و حتی در صورت خستگی نیز خوردن آن آسان است.
دهان آنها نرم و مرطوب است و به راحتی هضم می شوند؛ یک غذای ایده آل برای ورزشکاران استقامتی و قدرتی، برای دوران نقاهت و سالمندان.
نخل خرما از واحه‌های خاورمیانه، احتمالاً از عراق کنونی، که امروزه انواع زیادی از آنها وجود دارد، سرچشمه می‌گیرد.
کشت آنها 5000 تا 6000 سال پیش انجام شده است. این قدردانی اولیه تعجب آور نیست، زیرا نخل خرما اغلب تنها محصولات قابل دوام باقی مانده برای رشد در شرایط غالب است.
آنها هر چیزی را که میوه ها و سبزیجات نمی توانند تحمل کنند تحمل می کنند؛ طوفان های شن، شدت تشعشعات بالا، هوای خشک و آب شور. با این حال، بر خلاف سایر گیاهانی که با گرما و خشکسالی سازگار هستند، مانند درختان زیتون، درختان آرگان یا کاکتوس گلابی خاردار، نخل خرما به آب زیادی نیاز دارد.
اما این آب نباید آب شیرین ارزشمندی باشد.
نخل خرما هنوز با 3 درصد نمک، یعنی تقریباً نمک آب دریا، رشد می کند؛ علاوه بر این، آنها تحت تأثیر پوسته نمک نیستند، آنها به سادگی در لایه های عمیق تر خاک ریشه می گیرند.
